Het had zo mooi kunnen zijn…..

Het seizoen van 2020-2021 gaat de boeken in als een van de bijzonderste seizoenen in de geschiedenis van Schaatsvereniging Woudenberg. Aan mij is de eer te beurt gevallen om verslag te doen van alle hoogte- en dieptepunten van deze memorabele winter. Mij is Jolien. Sinds lange tijd schaatser en (jeugd) trainer bij SVW. In dit jaarverslag neem ik u graag mee op reis door het afgelopen seizoen, zoals ik het mij graag had willen herinneren.

De Startdag

Zoals elk jaar begon het ijsseizoen met een startdag. Vroeger deden we dat in kano’s op het Valleikanaal bij Leusden of op de skeelerbaan in Doorn met een rondje klootschieten, echter de laatste jaren starten we het winterseizoen met een schaatsmiddag op “de Vechtsebanen”. We zijn tenslotte een schaatsvereniging! Ongeveer 45 fanatiekelingen stonden op de eerste zaterdag dat de ijsbaan open was tezamen op het ijs. Zoals altijd had Teun entree geregeld en consumptie munten voor een chocomelk met slagroom achteraf. Wat ik nou echt super leuk vind aan deze middag is dat alle jeugd, en minder jeugdige jeugd, elkaar ineens weer tegenkomt en dat alles dan weer net is alsof je elkaar vorige week nog gezien en gesproken hebt. Terwijl je ondertussen vooruit kijkt naar- en plannen maakt voor de winter die komen gaat.

Kamp

De eerste grote activiteit is daarna altijd het schaatskamp. Dit jaar alweer de zesde opeenvolgende editie. Luca, Rikst, Marjolijn, Rimmert en ikzelf togen met een groep van 23 fanatieke junioren schaatsers naar Enschede voor wat weer vier dolle dagen zouden worden. Vanuit het ons inmiddels vertrouwde clubhuis trainden we twee keer per dag op het prachtige ijs van “ijsbaan Twente” en verder vermaakte we ons met lekker eten, veel spelletjes en weinig slaap. Dat is denk ik de beste samenvatting die ik kan geven. Hoogtepunt zijn altijd de pannenkoeken op de woensdagavond en de “familie schaatsmiddag” op de afsluitende donderdagmiddag van het kamp. Waar alle deelnemers de gemaakte progressie kunnen showen aan ouders en vriendjes/vriendinnetjes.

Natuurijs Leersumse veld

Toen het net voor het einde van 2020 begon te vriezen en iedereen stiekem schaatskoorts kreeg, vlogen de screenshots van weergrafieken in de diverse appgroeps van SVW je om de oren. Ineens is iedereen Piet Paulusma en ijsmeester bij de Elfsteden vereniging. Wie had toen verwacht dat we op 3 januari clubkampioenschappen op natuurijs zouden organiseren? Ik in ieder geval niet. Toen om half acht het ijs geveegd werd zodat om half negen de wedstrijden konden beginnen, was het “vet koud” (Lauren ’21), maar ook heel gezellig. Na de afvalkoers over 140m werd de marathonwedstrijd verreden over twintig rondjes. Tussendoor hadden Betsie en Bonnie warme chocolademelk met gevulde koek voor de deelnemers en toen er steeds meer publiek kwam hebben we snel alle materialen opgeruimd. Hoe leuk was het dat we vervolgens op 4 januari de eerste toertocht op natuurijs mochten organiseren! Ruim 1500 bezoekers, en ook de nodige eigen leden, hebben genoten van een schaatsmiddag die mede mogelijk werd gemaakt door onze eigen vrijwilligers. Een mooi weekend en een goed reclameoffensief voor onze mooie vereniging.

Clubkampioenschappen kunstijs

16 januari waren de clubkampioenschappen op kunstijs. De kans voor fanatieke toerrijders, gepensioneerde licentiehouders en aanstormende talenten om binnen de eigen gelederen de krachten te meten. Je verwacht het misschien niet maar er zijn veel fanatiekelingen. Zeker binnen de master groep wordt er onder leiding van de trainers serieus geoefend op de start. En waarom ook niet? We genieten tenslotte allemaal van de titanenstrijd tussen Henk Boom en Jan Gast of tussen Willem van der Goes en Nino van Dijk. Zoals elk jaar was er ook voor de zaterdagjeugd een mini event waarbij ze een 100m en een 300m mochten schaatsen. Voor mij is dit het absolute hoogtepunt van de avond. Vooral als je dan van die kleine schaatsjongetjes en schaatsmeisjes halverwege de 100m rechtop ziet komen om te zwaaien naar opa en oma die langs de kant staan. GOUD.

SSV Marathon

Wat we elk jaar doen is een marathon in het samenwerkende schaatsverenigingen verband. Wim van Dorland en Rijer Versteeg leggen elk jaar ziel en zaligheid in de organisatie van dit evenement en proberen zoveel mogelijk SVW’ers aan de start te krijgen. Want naast dat de Mijnten bokaal wordt vergeven, is dit ook gelijk het clubkampioenschap marathon van onze mooie vereniging. Met zo’n 35 rijders aan de start hadden we dit jaar een goede opkomst. Rob Theunissen, huisfotograaf, stond langs de kant om alles met camera te vereeuwigen terwijl zijn hele gezin mee streed om de prijzen. Nelleke mocht dit jaar speaker zijn en dat deed ze super leuk. De weetjes over deelnemers waren niet van de lucht en soms moest ik in de koers zo hard lachen dat ik bijna vergat dat ik ook nog hard moest schaatsen. Na een geslaagde avond rondjes rijden streek een groot deel van de deelnemers neer in het KNSB Café van de ijsbaan om onder het genot van bitterballen en voldoende (non) alcoholische versnaperingen, zoals tarwe-smoothies en druivensap de prijsuitreiking, bij te wonen

SSV Ploegenachtervolging

13 februari was er ook een terugkerend evenement. De samenwerkende schaatsverenigingen organiseren net als bij de marathon, bij toerbeurt de ploegenachtervolging. Waar er vorig jaar nog een team in een panterschaatspak aan de start stond werden zij dit jaar afgetroefd door de nieuwe generatie die alvast vooruit liep op het einde van het seizoen en zwemkleding droegen over hun wedstrijdkleding. Met 6 teams van maximaal vijf rijders werden er twee omlopen gereden van vier ronden. De avond werd zoals elk jaar afgesloten in het café waar na de nodige drankjes en versnaperingen SVW de beker in ontvangst mocht nemen. Het bleef nog lang gezellig, ook bij een zekere kebabtent in Driebergen.

Cluppie bokaal

21 maart was de cluppie bokaal. Dit is ongetwijfeld het leukste evenement wat “de Vechtsebanen” jaarlijks organiseert. Per leeftijdscategorie en geslacht mag iedere schaatsvereniging één rijder opstellen waarna de rijders in hun eigen leeftijdscategorie middels verschillende wedstrijden punten kunnen verdienen voor hun vereniging. Dit jaar waren de onderdelen 500m tegen de klok in schaatsen en een afstandskampioenschap voor 300m en 700m. In de geschiedenis heeft SVW deze cluppiebokaal al twee keer gewonnen, helaas grepen we deze editie net achter het net en werden we tweede. Je kan niet alles hebben.

Record wedstrijd Heerenveen

Dit is ook wel een van mijn persoonlijke favorieten. 24 maart, woensdagmiddag, zenuwachtige gezichtjes bij de jongste schaatsers en hoopvolle blikken bij de al wat oudere jeugd als we met zijn alle op het heilige ijs van Thialf wedstrijd gaan rijden. Met 20 deelnemers in alle leeftijden, en dan bedoel ik echt alle leeftijden, togen we naar Heerenveen. Je kon vooraf aangeven welke afstanden je wilde rijden en zo werd er na het bekend worden van de startlijst serieus warmgelopen, warmgesprongen en toegewerkt naar het moment van de wedstrijd. Zelf stond ik dit jaar met een rondenbord in het coach vak en ik ben trots te melden dat ik (haha) 33 persoonlijke records mochten noteren.

En wat was er verder?

Uiteraard zijn er veel meer evenementen geweest waar u SVW’ers had kunnen tegenkomen, bijvoorbeeld in het publiek van de landelijke marathon die op “de Vechtsebanen” werd verreden de Trachytoltrophy, tijdens de algemene ledenvergadering, de jeugd11stedentocht, bij diverse recordwedstrijden die tussendoor op eigen gelegenheid gereden werden in Thialf, op de Weissensee, tijdens de zondagavond marathoncompetitie, bij de baankampioenschappen (super)sprint en allround in Utrecht en wat dacht je van de NK voor masters waar Linda Eggenkamp en Manon Scholte weer mochten shinen!

Het had zo mooi kunnen zijn….

Zoals in de inleiding al beschreven, dit is hoe ik het me graag zou willen herinneren. Na een winter van tickets reserveren, op F5 duwen om de bestelpagina te vernieuwen, het afstruinen van de zwarte kaartjesmarkt, alleen trainen en het schrappen van ongeveer alle activiteiten die ik zojuist beschreven heb, is er alsnog een einde gekomen aan ons schaatsseizoen. Om af te sluiten met een positieve nood benoem ik graag nog wat échte lichtpuntjes: Wat dacht u van het natuurijs wat we cadeau gekregen hebben in februari? Dat was even een mooi lichtpuntje, niet alleen voor ons, maar voor iedereen in Nederland. Ook is het jeugdschaatsen de hele winter doorgegaan, was er verspreid over drie zaterdagen diploma schaatsen én zijn er op de valreep voor rijders jonger dan 27 jaar nog wedstrijden georganiseerd (met de nodige PR’s). Ander goed nieuws is dat de nieuwe trainersjassen zijn besteld (jaja uw trainers shinen volgend seizoen in een nieuw tenue), dat de trainingen zo goed en zo kwaad mogelijk door zijn gegaan, als u wilde kon u elke week met een trainer en schema (of alleen een schema) trainen. Er was een digitale ALV, er waren regelmatige updates van de voorzitter, er is een nieuwe website gebouwd, we hebben de Adelskalender geïntroduceerd (Bekijk snel de website als u dit nog niet gehoord had) en zo waren er ongetwijfeld meer dingen. Laten we hopen dat we volgend seizoen het ijs op stappen in een “meer normale” wereld waarin we alle activiteiten die we dit seizoen gemist hebben, dubbel en dwars gaan goedmaken! Zoals Teun Breedijk (onze voorzitter) graag zegt: ‘SVW is een club die springlevend is’ en daar sluit ik mij graag bij aan!

Een sportive zomer en tot ziens,

Jolien