Russisch beertje
De weerkundigen waren vanaf 8 februari eensgezind. Zelden heb ik zo’n groep wetenschappers bij elkaar gezien met de eensluidende boodschap: ‘Koning Winter is in aantocht en blijft heel lang’. En als metafoor werd de Russische beer uit zijn winterslaap gehaald. Aan iedere tv-talkshowtafel zaten, al dan niet online, minimaal twee weerkundigen en drie natuurijs deskundigen. Er lag nog geen millimeter ijs en de roep om een Elfstedentocht klonk in heel Nederland, uitgezonderd de provincie waar deze tocht bekend van geworden is. Onze eigen voorzitter Teun bepleitte op Radio en TV een ontheffing van de Lock down om het Nederlands marathonkampioenschap op natuurijs te mogen organiseren. De druk op de politiek nam ongekende proporties aan. Het kabinet was om andere redenen al demissionair, anders was ze om de natuurijsperikelen zeker gevallen.
In deze coronatijd zijn er geen files, maar door spoedreparaties aan het wegdek waren er toch weer filemeldingen. Ook de Hessenweg naar Achterveld kwam in de fileberichten voor. Niet om een spoedreparatie, maar omdat te veel mensen op weg zijn naar Mijnten, om de online bestelde schaatsen af te halen.
De aangekondigde zeer strenge vorst werd matige vorst en de matige vorst werd lichte vorst en de groei van het ijs verliep volgens de bovenste lijn van de ijsgroeicurve. Het aantal ijsdagen werd zienderogen minder en geen enkele weerkundige durfde meer een interview te geven. Zonder met hun ogen te knipperen kondigden ze na drie dagen de nieuwe lente al aan. De verwachtingen waren te hoog gespannen geweest.
Dinsdag 9 februari meldden zich de eerste schaatsdrenkelingen, die denken dat je op 2 cm ijs wel een schaatstochtje kunt maken. Er zijn altijd schaatsers voor wie het onderscheid tussen de dikte van en het onderscheid in kunst- en natuurijs moeilijk te maken is. Voor de kraak- en golvend ijsliefhebbers was woensdag een leuke beginnersdag. Donderdag was de eerste dag waarop je serieus de natuurijsschaatsen uit het vet kon halen. Maar ook een dag waarop ijspriemen en voldoende lang en dik touw tot de basisuitrusting van de natuurijsschaatser moest behoren.
Vrijdag was de dag waarop geschaatst werd op de grotere plassen en meren. Niet zozeer de ijsdikte was het probleem, maar meer de bereikbaarheid. Verkeersregelaars draaiden overuren en de Boa’s beleefden top dagen om iedereen op 1.5 meter afstand van elkaar te laten schaatsen.
Ook de SVW leden lieten zich niet onbetuigd. Via app en mail werden goede schaatsmogelijkheden uitgewisseld en beelden vertoond van de blauwe club jacks op natuurijs in heel Nederland. Zelfs door middel van een pub quizvraag konden leden raden waar men aan het schaatsen was. Alsof schaatsers daar tijd voor hebben!
Het weekend was de finale van de vorstinval. Op heel veel plaatsen mooi zwart of lichtgrijs natuurijs van max. 9 cm dikte. Heel veel schaatsplezier van korte duur. De aangekondigde beer was niet meer dan een jong, waarschijnlijk éénjarig beertje. En de marathonrijders is een ondraaglijke bubbel gespaard gebleven. Waarschijnlijk zou de KNSB aangeklaagd zijn voor ondraaglijk lijden en zouden de financiële claims niet van de lucht zijn.
Toch heeft het ijsplezier, dankzij de nieuwste technieken en inzichten op het gebied van weermodellen, veel langer geduurd dan de 4 dagen dat we op redelijk betrouwbaar ijs konden schaatsen. Bijna twee weken was Nederland in de ban van natuurijs. Zoals bekend hoort ook het voorspel bij de daad.
Het zal wel weer even wennen zijn. De 400 meter baan.
En als ik dan mijn rondjes op de ijsbaan draai hoor ik regelmatig…. Hoger op!
Rolf Stoop.