De Proloog
Ooit schaatste uw voorzitter met nummer 13, in de jaren 70, in het marathonpeloton. Het bewijs kunt u zien op de bijgevoegde foto waarbij u mij op de 4e plaats met nog net het nummer 3 van 13 kunt ontwaren. Nog zonder klapschaatsen, geen helm, sommige nog geen handschoenen of zeker geen snijvaste, kortom andere tijden. Achter mij ziet u nog de legendarische Ard Schenk, die af en toe een marathon schaatste. Hieronder de mythe rondom nummer 13 in het marathonpeloton
Nummer 13
Een ondeelbaar getal. Johnny Cash droeg er ooit een melancholische balade aan op die je harder doet huiveren dan de ijzige poolwind op de Botnische golf. Triskaidekafobie, is de angst en weerzin voor het getal 13 kwam al onder de Romeinen voor en stond symbool voor dood, verwoesting en ongeluk. De Perzen trekken al sinds de Oudheid op de 13e dag van het jaar massaal de stad uit om onheil te voorkomen. En zaten bij het Laatste Avondmaal niet 13 mensen aan?
Hotels slaan het nummer over, een enkeling komt op vrijdag de 13e de deur niet uit en de meest bijgelovige mensensoort, de sporter, weigert het ongeluksnummer doorgaans beleefd maar beslist.
Maar niet de marathonschaatser…
Het was Evert van Benthem die als eerste het psychologische voordeel van het ongeluksnummer wist uit te buiten
Als je de 13e Elfstedentocht met beennummer 13 winnend weet af te sluiten, dan doet dat toch iets met de wat meer bijgelovige tegenstanders. Van Benthem droeg de 13 met verve, zette een reeks overwinningen in, pakte de winst met een tweede Elfstedentocht overwinning, gaf zijn beste prijskoe zonder enige chroom hetzelfde nummer en sloot zijn carrière op het Uitgeestermeer uiteindelijk af op een dertiende plek. De 13 als wapen, als een zelfgecreëerde mythe.
Na de illustere inwoner vaan St Jansklooster ging het beennummer 13 over naar Rinke de Jong. De timmerman uit Zwaag voltooide er de tocht mee van 1997 op een 37e plaats. Geen geluk, geen ongeluk, de magie leek wat af te vlakken. Maar dan eist een slungelige Fries het nummer 13 in 2009 met een brede grijns op. De overwinningen kwamen de jaren die volgden schijnbaar vanzelf. Het ging dat seizoen niet lekker met nummer 13.
Zou het misfortuin dan toch zijn rechtmatige plek opeisen en de overmoedige drager van het ongeluksnummer op zijn plek zetten. Het mislopen van het WK afstanden leek Jorrits seizoen te verknoeien, maar dan blijken bij het schaatsen toch weer andere nummer logische wetten te gelden. Het ongeluk treft Bergsma op de langebaan, een discipline zonder beennummer, zodra hij zijn pak verruilt voor het marathonpak met nummer 13 verandert er iets.
Het vertrouwde natuurijs dat beter voelt, als thuiskomen zelfs. Het doet de liefhebber in Jorrit ontwaken. Het ongeluksnummer is hooguit nog verantwoordelijk voor een valpartij, maar dan wel voorbij de finish, als de handen een overwinningsgebaar in de lucht zijn gestoken
Nummer 13 is voor marathonschaatsers een geluksgetal
Een verhaal van Johan Boef, wat u ook kunt lezen op www.schaatsverhalen.nl