Column: Hoger op…

Tickets

Is het verbeelding?  Nee, ik voel toch de kleine druppeltjes op mijn voorhoofd en kleine rillingen tussen mijn schouderbladen. Toch kan ik de inhoud van mijn nachtmerrie niet meer exact terughalen. Flarden van krakend ijs, app berichten en computerschermen vermengen zich met tranen van verdriet en euforie van blijdschap. Op de neonwijzers van mijn klokje zie ik dat het pas vijf uur is. Nog zeven uur te gaan, zeven lange uren, die als een kwelling voelen. Ik probeer nog wat te slapen, maar de onrust in mijn hoofd laat slechts kleine dommelmomenten toe.

Als om zeven uur de wekker gaat voel ik mij nog niet uitgerust, maar de spanning in mijn hoofd brengt het adrenaline gehalte op het juist peil. De gebruikelijke ochtendtaferelen volgen voordat ik achter de thuiswerk computer ga zitten voor mijn dagelijkse werkzaamheden. Natuurlijk check ik eerst mijn privé app- en mailverkeer. Enthousiaste en soms hijgerige berichten over het inschrijven vanaf 12.00 uur verhogen de onrust, waardoor er de eerste uren  van de dagelijkse werkzaamheden weinig terecht komt. Met de snelheid van een slak verstrijken de uren. 

Tijdens mijn koffiemoment om tien uur begint het echte aftellen. Nog twee uur.

Om kwart voor twaalf log ik in op de Vechtsebanen ; stel je eens voor dat ze de ticket uitgave eerder openen. ‘Nog geen tickets beschikbaar ‘ is een nieuwsgegeven waar ik rekening mee had kunnen houden. Nog een kwartier! 
Om half één komen de eerste appjes binnen. Boze reacties met afbeeldingen van een beeldscherm dat vermeldt dat het vanwege de drukte niet mogelijk is om de tickets te bestellen.  Ook verontwaardigde reacties dat vanwege ‘onderhoudswerkzaamheden’ geen contact mogelijk is.

De Bond tegen het Vloeken zou  overuren kunnen draaien.
Om twee uur de eerste positieve app- berichten, die zich kortweg samenvatten als ‘gelukkig één ticket’. Na drie uur inloggen en opnieuw beginnen lukt het mij eindelijk om één ticket te bemachtigen. De euforie in huize Stoop is niet van de lucht. Via de familieapp  informeer ik mijn geliefden. Felicitaties volgen direct en na een uur wordt het eerste boeket bezorgd. ‘s Avonds is er een bescheiden receptie. Coronatijd laat geen grote uitspattingen toe.

En als ik dan mijn rondjes op de ijsbaan draai hoor ik regelmatig…… hoger op !

Rolf Stoop